Socjologiczny głos w muzyce

„Idę tam gdzie idę. Dalej” to obszerny wywiad-rzeka, w którym muzyk dzieli się wspomnieniami z dzieciństwa, które miało ogromny wpływ na jego życie. Ukazuje nam również swoje doświadczenia lat szkolnych, przy okazji opisując PRL-owską rzeczywistość, ze szczególnym uwzględnieniem czasów rozkwitu polskiego punk rocka. Nie ucieka wspomnieniami od wydarzeń stanu wojennego, czy też politycznych podziałów.

„Baranek”, „Spalam się”, „Panie Waldku”, „12 groszy”, „Gdy nie ma dzieci” to jedne z wielu piosenek zespołu Kult i Kazika Staszewskiego, które sprawiły, że ten artysta zapisał się wielkimi zgłoskami w historiipolskiej muzyki rockowej. Lista przebojów wykonawcy jest znacznie dłuższa, lecz wymienianie ich zajęłoby miejsce całej recenzji nowego, poszerzonego wydania bestsellerowej biografii Kazika Staszewskiego. „Idę tam gdzie idę. Dalej” to rozmowa z człowiekiem, który swoją twórczością wpisał się w historię polskiej muzyki. Nie tylko wpisał, lecz ponadtowykreował własny styl opisywania polskiej rzeczywistości. Historii niezwykle bogatejibujnej, w której nie brakowało wzlotów i upadków.Jego teksty od latsą socjologicznym obrazem naszego społeczeństwa. Można uznać, że jest to zasługą studiów w Instytucie Socjologii UW, które przerwał dla kariery muzycznej. Możliwe, iż to sprawiło, że z takim zmysłem opisuje polskąrzeczywistość?

Kazik Staszewski poprzez swoją muzykę i teksty piosenek dobitnie obrazuje naszą historię, nasze społeczeństwo, a przede wszystkim naszą mentalność. Nie tylko karierą solową, lecz także jako wokalista zespołów Kult, Kazik na żywo, El Dupa czy Yugoton mocnym akcentem wpisał się w muzyczną rzeczywistość. Rafał Księżyk w rozmowie z artystą ukazuje jego prawdziwy obraz. Bez koloryzowania, bez owijania w bawełnę, do bólu szczery i prawdziwy.

Kazik Staszewski nie boi się poruszać tematów trudnych, nie ukrywa swoich słabości, czy też życiowo-artystycznych wybryków. Piosenkarz w rozmowie z dziennikarzem muzycznym otwiera nam drzwi branży artystycznej. Przyznaje, że jest „człowiekiem po przejściach, ze swoimi problemami” i choć nie jest „atrakcyjny dla mediów” to tak naprawdę w mediach potrafi zaistnieć. Co ważne nie przez skandale wokół własnej osoby, lecz za sprawą swojej twórczości.

Poprzez wieloletnią działalność sprawił, że jest ikoną współczesnego pokolenia Polaków. „Idę tam gdzie idę. Dalej” to obszerny wywiad-rzeka, w którym muzyk dzieli się wspomnieniami z dzieciństwa, które miało ogromny wpływ na jego życie. Ukazuje nam również swoje doświadczenia lat szkolnych, przy okazji opisując PRL-owską rzeczywistość, ze szczególnym uwzględnieniem czasów rozkwitu polskiego punk rocka. Nie ucieka wspomnieniami od wydarzeń stanu wojennego, czy też politycznych podziałów.

Książka jest wznowieniem wydania z 2015 roku, zawierającego 28 rozdziałów. Kolejne cztery są kontynuacją rozmowy sprzed pięciu lat. Muzyk opowiada o zmianach w składzie Kultu, o sytuacji związanej z piosenką „Twój ból jest lepszy niż mój” która jest sztandarem epidemicznego zamknięcia i narodowego podzielenia. Myślę, że nie jest to jedyny utwór Kazika, wktórym muzyk trafnie ocenia rzeczywistość, skutecznie punktując przywary ludzi ze świata polskie polityki. Publikacja bogata jest w liczne fotografie, które są jej urozmaiceniem. Dla miłośników twórczości Kazika książka jest również doskonałym uzupełnieniem dyskografii. Polecam ją również każdemu, kto chce poznać biografię człowieka, którego pasja oraz przesłanie zawarte w muzyce i tekstach są obrazem Polski i Polaków ostatnich dekad. Zdecydowanie polecam.

Za egzemplarz książki z autografem serdecznie dziękuję Panu Kazikowi Staszewskiemu oraz Wydawnictwu Kosmos Kosmos.